در ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران، دکان غذاخوری بود که بالای پیشخوان دکانش نوشته بود؛
" نسیه و پول نقد داده میشود، فقط بقدر قوه "
هر وقت کودکانی که برای بردن غذا برای صاحبکارشان می آمدند لقمه ای چرب و لذیذ از گوشت و کباب و ته دیگ زعفرانی درست میکرد و خود با دستانش بر دهان آنها میگذاشت و میگفت مبادا صاحبکارش به او از این غذا ندهد و او چشمش به این غذا بماند و من شرمنده خدا بشم ...
این کاسب نمونه حاج میرزا عابد نهاوندی معروف به "مرشدچلویی" پیر مردی بلند قامت،شاعر(متخلص به ساعی)،عارف و با چهره ای بسیار نورانی و خوشرو و با محاسنی سفیدبود که در سن نود سالگی در 1357 در تهران درگذشت.
.
.

وَالَّذِینَ صَبَرُ‌وا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَ‌بِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَ‌زَقْنَاهُمْ سِرًّ‌ا وَعَلَانِیَةً وَیَدْرَ‌ءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُولَـ?ئِکَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ‌ . (الرعد 22)